domingo, 30 de octubre de 2011

SAN CLODIO FESTAS DO PATRÓN 2011



CLICKEANDO NA IMAXEN AUMENTARÁ


O CICLO ANUAL FESTIVO NO MUNDO CELTA

O calendario celta dividía o ano en dúas metades, a metade escura comezando no mes de Samonios (lunación outubro-novembro), e a metade clara, comezando no mes de Giamonios (lunación abril-maio). Considerábase que o ano comezaba coa metade escura, así Samonios convertíase no ano novo celta. Todos os meses comezaban coa lúa chea e a celebración do ano novo tomaba lugar durante as «tres noites de Samonios», a lúa chea máis próxima entre o equinoccio de outono e o solsticio de inverno. As lúas cheas marcaban o punto medio de cada metade do ano durante as cales celebrábanse festivais. O calendario de Coligny marca a lúa de pleno verán, con todo, omite a de pleno inverno. O calendario foi deseñado para aliñar as lunaciones co ciclo agrícola, e a posición astronómica exacta do Sol considerábase menos importante.
Na Irlanda medieval, Samhain permaneceu como a principal festividade, celebrado cunha gran asemblea na corte real de Tara, durando tres noites, consistente co testemuño galo.A festividade céltica do Samhain3 descríbese como unha comuñón cos espíritos dos defuntos que, nesta data, tiñan autorización para camiñar entre os vivos, dándoselle á xente a oportunidade de reunirse cos seus antepasados mortos. Para manter aos espíritos contentos e afastar aos malos dos seus fogares, deixaban comida fóra, unha tradición que evolucionou converténdose no que hoxe fan os nenos indo de casa en casa pedindo doces.Despois de que os romanos conquistasen gran parte dos territorios celtas, estes influenciaron o mundo céltico cos seus festivais á deusa romana da colleita, Pomona. Máis tarde, os cristiáns cualificaron as celebracións celtas como unha práctica herética, destruíndo baixo este pretexto gran cantidade da cultura, monumentos, e tradicións celtas, para afianzar o seu dominio político e social do vello continente. Foi a época de sometemento dos pobos libres pagáns, que eran convertidos ao cristianismo demonizando as súas crenzas, adoptando os seus festivais, e converténdoos ao cristianismo. Así, o de Samain converteuse no día de Todos os Santos, de onde deriva o nome inglés de Halloween.Polo Samhain era costume baleirar nabos (posteriormente cabazas, debido a unha tradición irlandesa) para porlles dentro veas. Varios séculos despois, esta tradición (que renace na actualidade grazas ao movemento neo-pagán) ten continuidade no actual Halloween, exportación dos irlandeses a Estados Unidos no século XIX e principios do XX.




CLICKEANDO NA IMAXEN AUMENTARÁ





pablodarribadavia





miércoles, 26 de octubre de 2011

FOTOS NOSAS "O GENÍN"


Clickeando na imaxen aumentará




É verdade que levamos uns meses moi secos , apenas choveu , o comentario xeral é que este ano nin castañas nin chaupis nin cogomelos . Pero resulta que sempre se atopan expertos , ou quizais alguén que teña mais aptitudes que a mayoria . Sirva de exemplo o Genín aquí o tedes , partindo desde este val á beira do Sil , percorre as montañas que nos envolven e preséntanos unha marabilla deste paraiso que nos rodea . O noso agradecemento a Genín por deixarnos captar esta imaxe que non se ve todos os dias .



Clikeando na imaxen aumentara



martes, 25 de octubre de 2011

PROMETER SI , PERO TAMÉN FACER , RIBAS DO SIL.


CLICKEAR NO ENLACE >>>


CLICKEANDO NA IMAXEN AUMENTARÁ


Desde nenos oimos promesas que ían beneficiar o contorno rural , cada dia que pasa somos mais maiores e moito do prometido se fué pola canle do rio . A mayoria dos que nacemos nun contorno , emigrante ou non , nos gustaria retornar ao lugar do que gardamos bos recordos , para gozar da tranquilidade que nos dan os anos e a experiencia . Alegrámolos das boas noticias e logo resulta que só son palabras que so serven para a discusión , non lle debe estrañar a ninguén que nos sintámos totalmente DEFRAUDADOS .

A HISTORIA FALA , RIBAS DO SIL XA FOI VISITADO POLOS ROMANOS


Esta reportaxe publicado na "La Voz de Galicia" confirma o que nós habiamos oido de nenos , os mais maiores do lugar contaban que habian visto xente á beira do Sil cribando a area e conseguian ouro . Algún veciño que vive hoxe en San Clodio a obtido algunha pepita , cousa moi rara actualmente xa que os encoros acabaron con moitas das riquezas dos rios .


PINCHANDO SOBRE A IMAXEN AUMENTARA

Foto e texto pablodarribadavia



miércoles, 19 de octubre de 2011

SAN CLODIO DE RIBAS DO SIL "FESTAS DO PATRÓN 2011"


PROGRAMA DAS FESTAS




CLICKEAR SOBRE LAS IMAGENES AUMENTARÁN

pablodarribadavia




AFÉCTANNOS OS INCENDIOS DE OURENSE


Os incendios que se estenderon pola provincia de Ourense , afectaron o noso val , durante varios días vimos caer uana especie de copos de neve , era cinza . Logo fume por todas partes , a penas podiamos ver A Móa e todas as montañas que nos rodean .


CLICKEAR SOBRE LA IMAGEN AUMENTARÁ



sábado, 15 de octubre de 2011

MEDIADOS DE OUTUBRO DO 2011


O concello de Ribas do Sil presenta as actividades dos Centros Educativos extraescolares na que poderán participar todos o rapaz@s .


Deica pouco esperamos que se vexan polas rúas os letreiros anunciando a Festas do Patrón .


CLICKEANDO NAS IMÁXENES AUMENTARÁN

viernes, 7 de octubre de 2011

SAN CLODIO VENDIMIA 2011


Un pequeno vídeo que non pode expresar o traballo dos veciños do val , durante a tempada pasada . Agora a coidar o mosto pra que deica pouco podamos desgustar do viño novo , que parece que vai ser abundante porque houbo unha gran colleita .

sábado, 1 de octubre de 2011

HOMENAXE OS MAIORES



NADA QUE DICIR 

CLICKEAR SOBRE O ENLACE >> 


pablodarribadavia

A TERRA TREME A BEIRA DO SIL




Hoxe 01-12-2011 o comentario entre todos os veciños da zona é o pequeno tremor de terra , que se notou durante uns instantes da mañá .


pablodarribadavia


HISTORIA DA IGLESIA PARROQUIAL DE SAN CLODIO



PINCHANDO EN LA IMAGEN AUMENTA



BREVE RESEÑA HISTÓRICA


La cristianización en la zona data de los primeros siglos después de Cristo. El crismón aparecido en la iglesia de la Hermida1, del siglo V, confirma la existencia de la religión católica en la comarca. 
Centrándonos en la parroquia de San Clodio es importante hablar del edificio en sí, ya que es el que nos aporta los principales datos históricos. Es muy probable que existiese un templo anterior, seguramente de estilo visigótico; ya que según diferentes documentos2 y como se puede observar en la colocación de las piezas que forman el arco de la portada norte, se trata de elementos reutilizados para la construcción de la iglesia, perteneciente a la abadía construida en el siglo XII, ya Edad Media. 
A esta época pertenecen también tanto la zona del ábside como de la torre, la cual fue utilizada para la vigilancia y defensa del monasterio. Según diferentes teorías, el monasterio perteneció en sus inicios a la Orden de los Templarios3. Y una vez estos desparecen, seguramente, pasó a manos de los benedictinos. Quienes habitarían este lugar a lo largo del medievo. A pesar de que no existen datos que corroboren esta información. 
La construcción es sencilla y austera, sin grandes alardes arquitectónicos. Los únicos elementos decorativos existentes se aprecian en las molduras de los arcos; tanto los del ábside y el altar, como el de la fachada norte, en la zona de acceso. Tras años de abandono, en 1604 vivió una restauración, llevada a cabo por el abad Alfonso de Solís. A pesar de esto, puede que fuese recuperado o administrado este lugar por Canónigos y Racioneros seglares Agustinos, una Orden posterior, según informa un documento de la época4.
Ese dato lo encontramos en uno de los arcos más elaborado, el que hay en el exterior de la iglesia, de época Renacentista, rematado con frontón triangular, donde podemos leer la siguiente inscripción, que rememora esa restauración:
“ALFONSO DE SOLIS/S. CLVDI ABBAS/MONASTERVM VETVSTAE/COLLAPSVM RESTITVIT, año 1604”. 

En el centro del texto encontramos el escudo de Felipe II, lo que indica que era un monasterio de Patronato Real. Y entorno los siglos XVIII –XIX esta puerta daba acceso a la Casa Rectoral.

La tradición oral, narra la historia del incendio que sufrió la abadía en época de lucha contra los franceses, cuando las tropas napoleónicas a cargo del mariscal Soult y Ney se retiraban de la batalla por esta zona de Galicia5.

En el siglo XIX, tras la desamortización de Mendizábal, la abadía pierde seguramente gran parte de sus terrenos, cuando estos son adquiridos por Don Manuel Batanero Flórez, propietario de, prácticamente, casi todas las tierras del lugar. Y como ejemplo de su poderío el pazo, el cual sigue perteneciendo a la familia6.

Una de las obras que tampoco llegó a nuestros días fue el retablo mayor, hoy en día desaparecido completamente; al igual que el resto de retablos y altares. De él se conservan sus imágenes distribuidas por las hornacinas de la nave de la iglesia. Además de la representación de la fe y los escudos. Uno de época de Felipe II, que hace referencia a los tiempos del abad Solís. Y el otro a Felipe V, finales del siglo XVII – principios del siglo XVIII. 



Elena Casasempere Dalama

Lcda. Historia del Arte



1 Se encuentra en el Museo Diocesano de Lugo 
2 VÁZQUEZ SACO, Francisco, Boletín de la Comisión provincial de Monumentos Históricos y Artísticos de Lugo, Tomo VI, Lugo, 1957, págs. 165-166
3 Catálogo de la Colección Pellicer, antes denominado Grandezas de España, Tomo III, pág. 406, nº 221
4 Siglo XVII, 2 fº: Col. Pellicer, t. 28, fº 70v a 71v
5 Portela Pazos, Salustiano, La Guerra de la Independencia en Galicia, 1964
6 López de Prado y López, Fernando/Mailoc López de Prado, Marcos, Memorial de la Casa de Lemavia, EE.UU., 2010